2/20/2011
Τελικά, εκεί που ψάχνεις να βρεις ορισμούς και πλήρεις περιγραφές αντιλαμβάνεσαι πόσο πιο απλά μπορεί να είναι τα πράγματα σε κάποιες περιπτώσεις. Πιο συγκεκριμένα, ο ορισμός της καλής παράστασης: βλέπουμε κάτι με την παρέα μας, παίρνουμε το βαθυστόχαστο ύφος μας, βαθαίνουμε τη φωνή, αναλύουμε και διαλύουμε κάθε λέξη, φράση και κίνηση για να κατανοήσουμε τι μας άρεσε, τι όχι, γιατί, πώς θα μας άρεσε και what if (κατά τους αγγλόφωνους φίλους μας).
Είναι, όμως, πολύ πιο εύκολο να προσδιορίσεις ποια είναι μια καλή παράσταση: αυτή που σε κάνει να ξυπνάς Κυριακή πρωί και να θές οπωσδήποτε να πεις σε όλους τι είδες, να το μοιραστείς και να τους πείσεις να μη το χάσουν, να πάρεις τηλέφωνο και να κλείσεις εισιτήρια ο ίδιος, για να σιγουρευτείς πως θα σε ακουσουν. Να βιάζεσαι να απελευθερώσεις σα χείμαρρο σκέψεις και συναισθήματα που σου μετάγγισε.
Θα μπορούσα να λεω για ώρες. Αλλά, απλούστατα, το βλέπεις, μένεις εκεί και πρέπει να σε σκουντήξουν για να συνέλθεις, πας για ποτό, πίνεις (και όχι amita), ταλαιπωρείσαι στο κέντρο της Αθήνας για να γυρίσεις, κοιμάσαι (και όχι ελαφρά σαν πουλάκι που από τη μύτη πιάνεται), ξυπνάς.... και είναι αυτό που είδες ακόμα καρφωμένο στο μυαλό σου!!!!
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&pubid=8914833
http://www.greekbooks.gr/books/logotehnia/maran-atha.product
http://reviewtheatre.wordpress.com/category/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%AC/
Είναι, όμως, πολύ πιο εύκολο να προσδιορίσεις ποια είναι μια καλή παράσταση: αυτή που σε κάνει να ξυπνάς Κυριακή πρωί και να θές οπωσδήποτε να πεις σε όλους τι είδες, να το μοιραστείς και να τους πείσεις να μη το χάσουν, να πάρεις τηλέφωνο και να κλείσεις εισιτήρια ο ίδιος, για να σιγουρευτείς πως θα σε ακουσουν. Να βιάζεσαι να απελευθερώσεις σα χείμαρρο σκέψεις και συναισθήματα που σου μετάγγισε.
ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ - στο θέατρο "Μεταξουργείο" με τη Γ. Κηλαηδόνη
Αν θέλει κάποιος να ακούσει ένα μαγευτικό κείμενο, γραμμένο σε μια γλώσσα που πραγματικά αξίζει να θεωρηθεί λογο-τεχνική. Αν νιώθει την ανάγκη να θαυμάσει πραγματικά και πλήρως έναν άνθρωπο για τη δουλειά του. Αν θελει να ξανανιώσει πώς είναι να σου διαβάζουν ένα παραμύθι που δε θες να τελειώσει. Αν θέλει να αισθανθεί -δύσκολο στην εποχή μας -πώς είναι να προσηλώνεσαι και να να μη μπορείς να γυρίσείς το κεφάλι σου. Αν θέλει να δει πώς μπορείς να ακούς ένα μονόλογο και ξαφνικά να ξεχνάς ότι εκεί στη σκηνή είναι μόνο ένας άνθρωπος. Αν είναι περίεργος να νιώσει τι θα πει να ανάβουν τα φώτα και να σου χρειάζεται μισό λεπτό τουλάχιστον για να το συνειδητοποιήσεις ότι πρέπει να σηκωθείς. Αν θέλει να εκτιμήσει σε όλη της την έκταση την τόσο ταλαιπωρημένη και κακοποιημένη τελειότητα της απλότητας, όχι μιας δήθεν απλότητας, αλλά μιας σκηνικής απλότητας που δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Αν θέλει να κατανοήσει το νόημα της τραγικότητας, του "ελέου και φόβου", της "κάθαρσης".Θα μπορούσα να λεω για ώρες. Αλλά, απλούστατα, το βλέπεις, μένεις εκεί και πρέπει να σε σκουντήξουν για να συνέλθεις, πας για ποτό, πίνεις (και όχι amita), ταλαιπωρείσαι στο κέντρο της Αθήνας για να γυρίσεις, κοιμάσαι (και όχι ελαφρά σαν πουλάκι που από τη μύτη πιάνεται), ξυπνάς.... και είναι αυτό που είδες ακόμα καρφωμένο στο μυαλό σου!!!!
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&pubid=8914833
http://www.greekbooks.gr/books/logotehnia/maran-atha.product
http://reviewtheatre.wordpress.com/category/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%AC/
2/16/2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)